اين مقاله در مورد معني فارس در لغت مي باشد.

چند سالي ست که واژه و مفهوم «فارس» در بازار اهل سياست و نظريه پردازان بخشي از طيف «چپ» دگماتيک

(?) و نيزبسياري از نژادپرستان و قبيله گرايان ايراني رونق يافته و در کوشش هاي «فکر» سازي و نظريهء پردازي آنان

از اهميت ويژه اي برخوردار گشته و به نغمهء ناسازِپرطنين وهياهويي بدل شده است.

تا آنجا که  بسياري از آنان بنياد تئوري هاي  ايران گريزو تفرقه افکن خود را بر ِتفسيرهاي مجعول و مقلوبي از اين مفهوم استوار مي دارند

که بنا بر انگيزه هاي سياسي خاص و درجهت منافع و اغراض و اميالِ قدرت هاي خارجي و برخي

دول همسايه طي ساليان دراز ، بيرون از مرزهاي ايران تدارک ديده شده و در سرزمين ما پراکنده و ترويج مي شود!
 

اين تفسير از واژه و مفهوم «فارس»  مي کوشد تا نخست زبان فراقومي ، فرانژادي وفراملي فارسي را به فارسي زبانان ايران امروزي منتسب و منحصر کند

و نقش و اهميت ، فرهنگي و هويت ساز و پيوند بخش ِِاين زبان رادر تاريخ درازدامن کشور ما ، درميان اقوام وتيره هاي گوناگونِ ايراني ناديده انگاشته

و آن را هم عرض با  ديگر زبان ها و گويش ها و خرده زبان هاي رايج درايران فرا نمايد. و بدين گونه

فارسي گويان ايران را «ملت» يا «قوم» ويژه اي به نام «قوم فارس» يا «ملت فارس» بنامد،

تا از اين طريق بتواند، تئوري هاي دشمن ساخته و زنگار زده اي که ايران را کشوري «کثيرالملّه» مي خوانند

و مدعي وجود «ستم ملي» ازسوي «ملت ستمگر فارس» برضد  «ملت هاي ستم ديده و متعدد ساکن ايران» هستند،  اعتبار بخشيد ه

ودر جهت تحقق اهداف آشکار و پنهان و  صدساله برخي همسايگان طمعکاربه کار اندازد

و براي مطالبات هذيان آلود ِبرخي خردباختگان، يا مزدبگيران سياسي دستگاه نظري فراهم سازد

وهم عنان با برنامه ها و اميال  قدرتهاي بدسگال جهاني و تحريکات بين الملي ، براي  اقداماتِ  تفرقه افکن و فتنه انگيزداخلي مشروعيت حقوقي و انساني تدارک بيند!